King
Lew zaryczał:
Zebrawszy wszystkich w koło rzekł
Udaję się na odpoczynek do zmroku
I niech nie myśli ktoś z byle jakich przyczyn
Że łatwy jest to do prawdy wyczyn.
Ciężko jest odpoczywać całymi dniami
I się zajmować wyłącznie swoimi sprawami
Gdy inni polują by dzieci swe nakarmić
Mnie z tego wyręczają lwice-żony marne
Tak się swych rozkoszach i przepychu pławił
Że wieś o królu nierobie wnet rozsławił
Ale nie wziął pod uwagę chyba tego
Że może mu się przytrafić coś złego
Po dziś sielanka wspaniała by trwała
Gdyby jedna z lwic go nie wydała
I czy to się komuś podoba czy nie podoba
Ustrzelił myśliwy w końcu tego snoba
Morał:

Legenda po nim tylko została
O królu co nie dbał o innych
Tylko o rozkoszach swego ciała