Ku pamięci mamy
Potem tylko cisza i pustka nastała
Którą to w sercu mym po dziś dzień noszę
Nikt nie potrafi uleczyć mego ciała
Niech zamilkną usta o modlitwę proszę
Szarość dnia z normalnością się przeplata
W porywie uczuć żal i złość nieznana
Że tak nagle odeszłaś z tego świata  
Dla mnie Ty na zawsze zostaniesz kochana
W bólu i cierpieniu do końca swych dni
Jakże przeczuwająca kres rychłej drogi
I tam w niebiosach spokojnie sobie śni
Wie że nie ma powrotu w ziemskie progi
Rozum za płytki pojąć tego nie może
Ja płaczę i z rozpaczy w pierś się biję
Dlaczego tak świat stworzyłeś dobry Boże
Że ci których kocham odchodzą a ja żyję