Moja poezja moj swiat caly ja... |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Nowe życie
Miernotą świata stałem się
Nicością w głębi jak ten kurz
Dogryzam kości poszła precz
Cisza i pustka wokoło już
Zagubiony stoję nagle
Horyzont pejzaż wyznacza
Bladość uczuć mych mknie przez myśl
Diabeł w tym swe palce maczał
Z mądrością ziemi się bratam
Tyle mi tu pozostało
Idiotę błazna już grałem
Dla Ciebie to wciąż za mało
W mgnieniu oka wszystko pryska
Ja w błocie po pas się nurzam
Więcej już nic Ci nie powiem
I tak wyszedłem na tchórza
Oto godność moja zaszczuta
Trudno nie zgodzić się z tym
Na nowo życie układam
Nie ma miejsca dla Ciebie w nim
|
|
|
|
|
|
|
Dzisiaj stronę odwiedziło już 23 odwiedzający (24 wejścia) tutaj! |
|
|
|
|
|
|
|