9.02.2012

Psie życie
Dym z papierosa
Lekko się unosi
Człowiek o niskim głosie
Barmana o wódkę prosi

Wstaje od bufetu
Siada tuż przy oknie
Wpatruje się przez chwile
Na psa co w deszczu moknie

Twardy jest to człowiek
Nie szuka litości
Choć kamienną ma on twarz
To nie widać w niej złości

Troszkę się zadumał
Słyszawszy psie wycie
Przeszło mu przez myśl że on
Też miał kiedyś takie życie

O tym wam nie powie
Przykre to niestety
Winę wziął on na siebie
Choć to wina jest kobiety

Teraz już po latach
Błędy swe zrozumiał
Wiedząc doskonale że
Kochać szczerze by nie umiał

Wstał i wyszedł z baru
Tak mu jest pisane
Przywołał psa do siebie
I poszedł z nim w nieznane