Dwie krople deszczu
Dwie krople deszczu w okno puka
Czegoż to ty w moim domu  szukasz
Wielkiej przyjaźni co nie zna granic
Odeszła nagle bo miała mnie za nic

Dwie krople deszczu po twarzy płyną
Życie podparte jest grymaśna miną
Na owej twarzy złość ją maluje
Dlaczego przyjaźń tak drogo kosztuje

Dwie krople deszczu za kołnierz wpadły
Zimne były z uczuć mnie obdarły
Przytulić do ciała się nie dały
Odeszły udając że mnie nie znały

Dwie krople deszczu ze mnie spłynęły
Spadły na ziemię i tam się ocknęły
Za późno już jest na zażyłości
Po prostu nie ma już w nas miłości

Dwie krople deszczu wiatrem szarpane
Wśród pól i łąk lecą w nieznane
Zabiorą myśli wezmą marzenia
Pytanie zostawią o sens istnienia
J.O  3.O1.2012