Dobry człowiek
         Człowieku stary prześliczną masz twarz
Nie uroda ja zdobiła lecz wiatr
To on malował piękną historie
Mimo spędzonych w niewoli lat
                 Gojone latami wszystkie rany
                  Obdarte są z uczuć przez sępy
                      Nawet marzenia najskrytsze legły
                   Zostały już z nich tylko strzępy
 Dobry człowieku idziemy razem
  Doświadczeń bagaż nosisz ze sobą
    Ja przy tobie chciałbym się nauczyć
 Choć jestem jeszcze młodą osobą
                       Zdumiony spoglądam na twe czyny
                      Odważnie kroczysz przez życie całe
                        Wielkość zasług nie sposób jest zliczyć
                    U mnie to wszystko jakże jest małe
Jak dobroci nauczyć się chciałeś
    Mimo że przez życie idziemy wraz
Pod pazuchą noszę dar od Boga
   Ty zamiast niego nosisz twardy głaz