Brzoza
Drzewo wyrosło
Brzoza się zowie
Bardzo jest piękne
Każdy to powie

Do góry pnie się
I tętni życiem
Czasem coś spadnie
Na jej poszycie

Jakaś drobina
Cząstka mała
I tu rzecz dziwna
Bardzo się stała

Już nie podlotek
Lecz niebosiężne
W tali smukłe
I jakie prężne

Zaczęła patrzeć
Troszkę z boku
Jak to jej siostry
Robią o zmroku

Sama spróbuję
Tak pomyślała
I tej pokusie
Się oddawała

Czerpały wszystkie
Spragnione drzewa
I te z prawej
I te z lewa

Lecz stara wierzba
Patrzeć nie mogła
I biednej brzozie
Jakoś pomogła

Eliksir dała
I będzie kara
Stracisz urodę
I będziesz stara

Najpierw powoli
Liście zrzuciła
Potem się bardzo
Tego wstydziła

Ukryć to wszystko
Pragnienie miała
Wiec biało czarną
Barwę przybrała

I w tym przypadku
By nie ulec fobii
To nie kora pnia
Całe drzewo zdobi